III.

Konsekwencje łączności i dostępności

W miarę jak użytkownicy przenosili się coraz liczniej do Internetu, rosnąca akceptacja i wykorzystanie Internetu jako nowoczesnej technologii informacyjnej i komunikacyjnej doprowadziły do powstania nowego sposobu uczestnictwa w sieci.

Doprowadziło to do stopniowego przejścia w kierunku drugiej generacji usług internetowych, kładącej nacisk na współpracę online, łączność i możliwość dzielenia się treściami między użytkownikami, która stała się znana jako „Web 2.0".

Web 2.0

Pojęcie Web 2.0 stało się popularne podczas serii konferencji o tej samej nazwie, organizowanych przez wydawcę Tima O'Reilly i MediaLive International, rozpoczętych w 2004 roku i poświęconych dyskusji na temat punktu zwrotnego dla sieci po pęknięciu bańki dot-com jesienią 2001 roku. O'Reilly opisuje Web 2.0 jako "rewolucję biznesową w przemyśle komputerowym spowodowaną przejściem do Internetu jako platformy oraz próbę zrozumienia zasad sukcesu na tej nowej platformie."

W przeciwieństwie do strony internetowej Web 1.0, która pozwala użytkownikom na pasywne przeglądanie treści, strona Web 2.0 pozwala użytkownikom na interakcję i współpracę ze sobą w ramach wirtualnej społeczności poprzez komunikację w mediach społecznościowych jako twórcy treści generowanych przez użytkowników. Przykłady właściwości Web 2.0 obejmują serwisy społecznościowe lub strony mediów społecznościowych (Facebook, Twitter, LinkedIn), dzienniki internetowe lub blogi (WordPress, Medium, SquareSpace), wspólne pisanie lub wiki (Wikipedia), witryny do udostępniania obrazów (Flickr, Pinterest), witryny do udostępniania wideo (YouTube), aplikacje internetowe (Google Apps, Microsoft 365), platformy do współdzielenia zasobów (Airbnb, Car2Go) i wiele innych witryn, których liczba wciąż rośnie.

Przyjrzyjmy się bliżej Web 2.0 i temu, w jaki sposób zmieniła ona sieć w tętniącą życiem platformę komputerową.

Poniżej zastanowimy się, w jaki sposób zmiany związane z nowymi podejściami do korzystania z sieci zbiegły się ze sobą tworząc sieć, jaką znamy dzisiaj.

Wykorzystanie sieci jako platformy

Aplikacje tworzone i używane bezpośrednio w sieci, a nie na pulpicie użytkownika, odtwarzają doświadczenia użytkownika związane z oprogramowaniem stacjonarnym, oferując funkcje podobne do tych, które są dostępne na komputerze PC, ale działają w przeglądarce. Dzięki temu użytkownicy mają wygodny dostęp do tych samych funkcji na różnych urządzeniach.

Korzystanie z oprogramowania jako usługi

Oprogramowanie jest oferowane bezpośrednio przez Internet, a klienci płacą - bezpośrednio lub pośrednio - za korzystanie z tej usługi. Zapewnia to wiele korzyści, w tym dostępność, kompatybilność, zarządzanie operacyjne i niższe koszty początkowe niż w przypadku tradycyjnego pobierania i instalacji oprogramowania.

Satysfakcjonujące doświadczenia użytkowników

Z drugiej strony wykorzystanie sieci jako platformy pozwala na budowanie zaawansowanych doświadczeń użytkownika, z aplikacjami tworzonymi po to, aby uczynić surfowanie po sieci i dostęp do Internetu lepszym doświadczeniem dla użytkownika.

Interfejsy programowania aplikacji lub API

Są to programy pośrednie umożliwiające urządzeniom wymianę ważnych danych i udostępnianie praktycznych funkcji pomiędzy urządzeniami i aplikacjami. Interfejsy API zapewniają bezpieczny i ustandaryzowany sposób współpracy aplikacji i dostarczania żądanych informacji lub funkcji bez interwencji użytkownika.

Interfejsy API odgrywają kluczową rolę w ulepszaniu istniejących usług online oraz w rozwoju nowych produktów i przedsięwzięć. Umożliwiając programistom ponowne wykorzystanie komponentów oprogramowania, interfejsy API pomagają im tworzyć nowe rozwiązania bez powtarzania już wykonanej pracy. Jest to możliwe dzięki dostępowi do usług i danych stron trzecich lub wykorzystaniu interfejsów API do przekształcenia własnych danych i usług w platformę, która zachęca innych do tworzenia i wykorzystywania jej.

Architektura uczestnictwa

Cel, jakim jest tworzenie satysfakcjonujących doświadczeń użytkownika, wiąże się również z przekazywaniem przez niego informacji zwrotnych w celu optymalizacji doświadczeń klienta. Jest to kluczowa zasada sieci Web 2.0: usługa staje się automatycznie tym lepsza, im więcej osób z niej korzysta. Jest ona nazywana "architekturą uczestnictwa” i w oparciu o nią społeczność użytkowników wnosi wkład w treść lub w proces projektowania i rozwoju.

Wykorzystanie zbiorowej inteligencji

Idąc o krok dalej w kierunku "architektury uczestnictwa", niektóre platformy stawiają użytkowników w centrum swojej architektury, umożliwiając im tworzenie i ciągłe ulepszanie usług. Takie podejście znane jest również jako "wykorzystywanie zbiorowej inteligencji".

Dystrybucja informacji w sieci

Poza zwykłym współtworzeniem sieci, użytkownicy zaczęli brać czynny udział w tworzeniu i dystrybucji informacji w sieci. Jednym z dobrych sposobów na szybkie rozpowszechnianie informacji są blogi. Blog to regularnie aktualizowana strona internetowa, która zbiera chronologicznie teksty i artykuły od jednego lub więcej autorów, z najnowszymi pojawiającymi się jako pierwsze, o określonej tematyce, gdzie autor może swobodnie publikować na tematy osobiste lub dotyczące ogólnych zainteresowań. Ludzie czytają blogi, widzą rzeczy, które ich interesują i piszą o tym we własnych blogach, ułatwiając rozprzestrzenianie się informacji w sieci, która staje się kolejnym powszechnym źródłem informacji obok tradycyjnych mediów.

Oprócz sieci, motorem napędowym Web 2.0 są infrastruktura i możliwości obliczeniowe, które zarządzają ogromną ilością danych tworzonych przez Web 2.0, a mianowicie technologie przetwarzania w chmurze i big data. W kolejnych dwóch rozdziałach przyjrzymy się bliżej, w jaki sposób spotkanie się tych technologii wyznacza nowy etap rewolucji internetowej i kładzie podwaliny pod rozwój nowych technologii, określanych mianem Web 3.0.